Beter.

Ik lees een column van Bert Keizer over kwali- en kwantiteit en het succes van operaties die afhankelijk is van gezondheid en de patiënten-leeftijd.

M.a.w., hoe moeilijk het daardoor soms is om het wel of niet slagen van een succesvolle ingreep vast te kunnen stellen. En, dat er naast die ruis soms op de achtergrond bergen en mensen die hard-tegen-hard spelen, aanwezig zijn. Met daarbij de parallel van euthanasie, dus daar waar de intentie niet genezing of weghelpen van klachten of letsel is, maar, de beëindiging van leven. Met de vraag of hier daarom wellicht ook niet een limiet aan verbonden zou mogen zijn (ook al blijft hier de intentie tevens wegnemen van lijden).

Dan beland ik als vanzelf ook kort bij de niet-altruistische hoofdstukken uit het boek Altruïsme. Daar waar wordt uitgelegd dat mensen (te) rationeel kunnen worden, gewend raken aan anderen pijnigen of nog extremer, hiervan genieten kunnen. Ik wil er zo min mogelijk van weten, behalve het besef dat andere mensen, die elkaar aansteken en triggeren kunnen, soms zo kunnen zijn of worden.  

Ik kijk er nu vooral naar uit dat sommigen niet eeuwig blijven herhalen in een veronderstelling dat men zich op deze manier verdedigen moet (ook wanneer er van strijd geen sprake is). Alsof je met media ergens een andere draai aan geven kunt, bewust niet vooruit gaat maar blijft steken in een verleden, ‘want vroeger was alles beter’. Daar waar mensen elkaar iedere dag in de haren lijken te (willen) vliegen en het digitale soms niet meer als support dient maar je grootste vijand kan worden door alle desinformatie zowaar. Daarmee wordt media misschien wel een nog groter circus en daarvoor hoef je niet alles te vertellen.

Zonder naar de namen zelf te kijken, maar naar deze mensen zelf, kan ik genieten van het samenspel van sommige stemmen, zoals die van Jaap en Pommelien of van Suzan en Freek, waarvan ik hoop dat zij ook nog weer zingen gaan. Het is zoals je soms ook mensen samen hoort zingen, waarbij je denkt ‘dit heeft veel minder een toegevoegde waarde’. Maar daar iets over delen, nee. Voor je het weet beland je in een boomgaard en worden er op een denigrerende wijze appels met peren vergeleken.   

Vanuit de medisch specialistische oncologie en zonder gezucht of shotjes zure stof, toef ik voort in onze eigen trein. Daar waar welzijn in de positieve zin van het woord, kosten-effectivteit en aandacht voor verdriet het vertrekpunt vormen.

#Natural. #Gray oncologic areas. #Westerse Geneeskunst. #Leven.