Met leven.

Vanuit een fris Amsterdam, en niet met de dood maar met leven. Daar komt geen ‘hallo’ aan te pas, als in we doen alles alleen, want, dit gebeurt in een treintje van ons twee samen (man and woman) zowaar.

Daar waar we niet alleen onszelf maar iedereen in onze (eigen gekozen) omgeving zoveel mogelijk optimisme toewensen, waardoor zij hun eigen mindset ook ten optimale benutten kunnen. Als je iets ten positieve gebruikt of wanneer dit je intentie is, kan dit toch alleen maar positief uitpakken denk ik dan maar.

Opdat niemand herhalen hoeft, om daarmee in een onwaarheid te gaan geloven, maar positief en met goede mensen kan blijven floreren. Het is toch veel prettiger om deze tijd aan iets positiefs te kunnen besteden zowaar. Opdat zij die zelf in een verleden iets vervelends hebben meegemaakt, dit niet gaan projecteren maar hier (uiteindelijk) iets positiefs uit kunnen halen zowaar.

Dan wens ik dat mensen geen wegen of mensen van elkaar versperren omdat er verder niemand is die hier iets over mag zeggen. Net zoals slakken doden met zout iets inhumaans in zich heeft, en dit lekker vinden terwijl dit proces ook nog eens heel erg lang voortduurt, ronduit naar is.

Ik lees in mijn boek over altruïsme over de tegenpolen tussen compassie en haat, en ik bemerk bij mezelf dat zelfs bij het lezen van boeken er dit tegengestelde gevoel teweeg gebracht kan worden, dus iets positiefs als dat ook de intentie van de schrijver is, en iets pijnlijks als ik merk dat dit wel heel erg negatief is.

Zonder (oosters) verleden, GO, ballonnen, grauwe onderbroeken en sokken, maar in een eigen team van 2. Dat is niet fijn, want vooruit en voorttoevend met leven.

#Natural. #Gray oncologic areas. #GGG. #Westerse geneeskunst.