Kleur.

Ze kunnen heel erg van kleur veranderen. Van een frisse kleur geel naar een iets lichtere variant wanneer ze iets minder zonlicht krijgen. En nu verandert het geel langzaam naar een meer paarsachtige trant. Het zijn bloemen die in de buitenlucht staan, en dus afhankelijk van de hoeveelheid zon of voeding (de mineralen) steeds verschijnen in een iets andere vorm.

Ik vind het fascinerend om te zien. Het is als mensen of dieren die in een andere omgeving ook steeds weer iets anders kunnen zijn. Althans, niet in de vorm van vele rollen, maar wel als in waar je het beste in je element bent, waar ‘niet helemaal’ en waar ‘helemaal niet’.

Het is als mensen die in staat zijn om alles een positieve of juist negatieve draai te kunnen geven, en sommigen daarbij warm alleen maar met iets dubbelzinnigs interpreteren. Of waarbij iets niet per sé positiefs met iets hilariserends wordt geassocieerd, terwijl dat totaal niet aan de orde is. Tenslotte is een beek of rivier die voor narigheid kan zorgen, niet echt een voorbeeld van vooruitgang maar eerder van blufpoker denk ik dan maar.

Het zijn misschien mensen die zich zorgen om zichzelf maken, met ijsjes bluffen, niet per sé relaxed zijn en niet altijd gezond reageren. Bijvoorbeeld door constant in een onnodige oorlogsstand te blijven staan. Alsof alles altijd een negatieve of dubbele laag heeft of hebben moet. Minder agressie, gepiep en oorlog klinkt in ieder geval beter dan dreigen met de dood. Alles weg trachten te stoppen met een slagboom, lijkt in ieder geval niet per sé goed. In onze eigen trein (man, vrouw), zonder magie en met een gehele marathon toeven wij, niet per sé stapje voor stapje, vanuit Amsterdam.

#Optimisme. #Westerse Geneeskunst. #Amsterdam. #GGG. #Leven.