Sportief.

Niet naïef.

Compassievol. Geen donkere, hackende mol.

Met lucht. Geen badinerend gezucht.

Met leven. Niet door terror of dood omgeven.

En zo kan ik doorgaan. Van iets bologigs zoeken wij graag weer de positieve, lichte variant, zodat we weer met positieve energie en authenticiteit voort kunnen gaan. Daar waar niemand door angst of iets anders wat negatieve emoties kan bewerkstelligen wordt omgeven. Bij voorkeur in de werkelijke natuur, die niet door iets of iemand geclaimd wordt zowaar. Daarmee verdwijnt tenslotte alles wat voor natuur zo kenmerkend is. Daar, waarvan je zou wensen dat zorgverleners dit voor iedereen als een belangrijke basis zien.

Net zoals je zonder naïef te zijn, toch zou wensen dat thema’s die humor niet waard zijn, niet met dubbele lagen en een bar Le Duc, vergezeld gaan worden zowaar. En als dat door anderen toch op die manier een leven leiden gaat, dit iets zegt over een (tijdelijke) negatieve groepszin of (werk)cultuur denk ik dan maar. Daar waar iets goeds, inspirerends, vol lef of moois door mensen die zelf in een negatieve mindset verkeren kan worden afgemat. Terwijl je juist meer van dit soort inspirerende mensen nodig hebt die door een verkeerde atmosfeer niet ook zelf in het negatieve moeten gaan verkeren.       

Dat kan eigenlijk niet. Net zoals mensen op een badinerende wijze kopiëren, meer over de persoon die dit doet zegt zowaar. Of wanneer men mensen ergens toe dwingt, en hen daarmee chanteert, wat als heel erg onprettig klinkt. Vanuit de westerse oncologische geneeskunst, Amsterdams klassiek (niet open modernll) en met behoud van zoveel mogelijk bevlogenheid is zoals wij graag voorttoeven.

#Optimisme. #GGG. #Marathon. #Adults. #Onze trein, no psps.