Vroeg.
Het is nog schemerig. Het wordt licht. Ik ben aan het rennen en er komen een paar bakfietsen voorbij. Er rijden er tevens een paar tegen me in. Zoals dat gaat in de stad waar ik woonachtig ben. Het wisselt iedere dag.
Sommigen dragen zwarte kleding en anderen van een felle kleur oranje. Weer andere vormen een samengeraapt kleurspel bij elkaar. Er is niet alleen maar zwarte magie. Zo lang je je eigen leven zo goed mogelijk vervolgen kan, er de wetenschap is dat er wordt gewerkt aan digitale veiligheid, en je iedereen die jou of iemand anders op een badinerende manier als kind wegzet negeert, word je leven een stukje lichter zowaar.
Iets anders. Mensen die werkelijk aan alles een negatieve interpretatie geven waarvan je denkt, dit is echt een beetje bleu, negeren. Dan word je leven namelijk nog een stukje lichter. Ik ren liever. Ik mijd mensen die anderen negatief wegzetten of alles om hen heen graag roze schilderen en gelijktijdig anderen voor zich proberen te winnen als zijnde een grannie (no Go). Ik houd niet van een magische ietwat fantasierijke, langlekker strijd.
Opdat er geen onnodig gif wordt verspreid en iedereen helder kan blijven zien. Worteltjes, al dan niet afkomstig uit Engeland, zouden hier toch geen belemmering in moeten zijn. Dan richt ik me allereerst op fraude, omdat hier meer mensen bij gebaat zullen zijn. Graag zonder eeuwige herhalingen, glaasjes bar le duck, getel, en al die verschillende manieren waarop men kan voortbewegen en manipuleren, zowaar.
Opdat we iedereen in een zo optimaal mogelijk positieve vibe krijgen kunnen en met onze eigen mensen aan onder andere aanvragen werken kunnen. Fris en energiek en zonder meiden die vooral provocerend (maar heel elegant in hun mantel) willen rijden of willen zingen a la Aretha Franklin, geen oost(ers) verleden.
We keep on running.
#Adults. #GGG. #Optimisme. #Medisch specialistische oncologie. #Klassiek.
