Welkom.

Niet per sé to ‘the club’, maar wel naar iets gemeenschappelijks denk ik dan maar. Naar mensen, geen robots, die ervaringen delen. Mensen, dus niet iets harteloos of rationeels, om daarmee iets nieuws te kunnen creëren. Dat is dus niet door steeds slimmere technologie te gaan gebruiken, maar in mijn beleving vooral door terug te gaan naar menselijkheid en geen onnodige strijd te laten voortduren.

Dat is voor mij ook niet het stelselmatig gebruik maken van andermans schrijfsels van soms al meer dan 3 jaar geleden. Vooral niet als dit op een ridicule wijze plaatsvindt en daarmee niemand, dus niet voor de zender en niet voor de vele ontvangers van meerwaarde zal gaan zijn. Of personen die iets op een andere, nare manier zijn gaan overnemen.

Dan kijk ik ernaar uit dat vrouwen als Els Borst niet om hun naam of door hun overlijden maar door alles wat ze hebben bijgedragen herinnerd zullen worden. Dan hoeven er misschien geen eens meer positieve leiderschapsstijlen geanalyseerd te gaan worden omdat hiermee de charme die optimisme in zich draagt ook al gedeeltelijk verdwijnt. En daarmee, die intrinsieke vibe van positiviteit. Want positief is toch ook, anderen niet negatief wegzetten.

Dus een molentje associëren met vrolijk klapperende wieken en niet als p oort naar de dood zowaar. Wederom omdat sommige mensen de voorkeur geven aan een focus op leven. En mensen dus niet als fictief ‘dood’ willen worden bestempeld.

Ik heb stukjes komkommer op mijn ogen gelegd. Is er iemand die dit ziet? Ik kijk er naar uit van niet. Dit is tenslotte niet de jackpot van een casino of ander fluïde gepiep. Opdat sprookjes op een gezonde manier blijven bestaan zonder hier in de werkelijkheid te ver in door te slaan. #Marathon.

#Leven. #Optimisme. #GGG. #Medisch specialistische oncologie. Gray oncologic areas.