Helikopters.

De gevechtsvariant, lees ik terug op het internet. Ze cirkelen inmiddels al een dagje boven de stad. Een beveiliging voor diegenen die een uitstapje maken vanuit de top in Den Haag en die hier natuurlijk ook optimaal beveiligd zijn moeten. Als er korte tijd stilte is, gaan ze al weer los. En zo kan er hier ook wat meegenoten worden van alle organisatie die er rondom deze conferentie plaatsvindt zowaar.  

Opdat het mensen niet in een continue acute vechtlust stand laat staan. Wat alle onderliggende lagen (bij sommigen althans) wellicht mee kunnen brengen. Het is vast anders of beter dan een boek waarvan de ene zin van nog meer haat doordrenkt lijkt te zijn dan de volgende.

Het betreft een boek wat ik nu lees en waar er stenen op naargeestige plekken in een lichaam verschijnen. Dat negeren en alles gaat goed. Het is fictie, een hele fantasierijke wereld die je tenslotte niet in je werkelijke leven terug wil zien. Mensen worden daar al genoeg toe aangezet dus als smear zoveel mogelijk in de boeken kan blijven, behalve als dit een doel dient, graag.

Ik hoor ze al weer, de helicopters. Gelukkig zijn ze hier niet altijd aanwezig zoals in oorlogsgebieden nu het geval is. Wat een dreiging moet daar vanuit gaan. Ik kijk uit naar nog meer transparantie en naar het niet verkeerd wegzetten van mensen in de (vechtende) media. Ik kijk uit naar het vervolgen van onze trein vanuit Amsterdam, waar een ongezonde competitie nu al veel te lang aan het voortduren is terwijl niemand hier baat bij heeft en Amsterdam al helemaal niet. Omdat het een (intellectueel) eigendom uit Amsterdam betreft en niet eeuwig tussen platforms hoort te zweven waardoor anderen hier juist wel of juist niet gebruik van kunnen maken zowaar.

#Leven. #GGG. #Optimisme. #Westerse geneeskunst.