Normaliseren.

Ik wens dat mensen dat doen bij zaken die daar om vragen, maar toch ook iets niet te gaan normaliseren wat verre van normaal is. Dan beloof ik dat ik stelselmatig niet iets normaliseer wat niet normaal is, en die thema’s die met een taboe omgeven zijn iets meer aandacht probeer te geven, zoals die van verdriet. Zonder dit te ridiculiseren of mensen juist in een nog groter gat te laten belanden. Dat anderen denken hier diep mee te kunnen scoren, bijvoorbeeld door andermans persoonlijke verhalen of gedichten te gebruiken alsof dit hen toebehoort, is niet echt charmant.  

Media die laat zien dat sommigen niet verder zijn dan 3 jaar geleden probeer ik te negeren. Wellicht is het iets of veel minder verpakt en daarmee voor meer mensen zichtbaar. Want ik denk dat voor iedereen wel duidelijk is dat iets als een casino of jackpot zien terwijl iets verre van een spel is, alleen een verantwoording is voor diegenen die deze acties ondernemen.

Het is onprettig wanneer documenten die ik naar iemand toestuur worden onderschept, en toegepast op iemand anders die in plaats van passievolle onderzoeker daarmee in totaal iets anders transformeert. Je red niemand als je iemand of meerdere iemanden negatief wegzet in de media. Hilde is my first name en dit valt niet in stukjes uit elkaar en heeft verder ook geen diepgaande betekenis.

Het is in mijn beleving respectloos gedrag om andermans naam wat tevens onderdeel is van je identiteit te misbruiken. Dat sommigen dat bij zichzelf graag doen, is hun keuze denk ik dan maar. Als ze anderen met dit ‘spel’ maar niet lastig vallen. Opdat er niet bezuinigt wordt op mensen die anderen op die manier  wegzetten in de media, wat voor niemand (henzelf en hun targets niet) bijdragend is denk ik dan maar.                                       

Wij zijn er tenslotte al vele jaren klaar voor, daar komt geen chill dish aan te pas.

#Optimisme. #GGG. #Truthovertoxicity. #Digital security. #Leven. #Aandacht voor (verborgen) verdriet. #Adults. #Maturity.