Fris en klassiek.
En met leven. Zonder onnodig verleden.
Zonder mensen die een andere mindset hebben, namelijk die van de beëindiging van leven. Als dat op een goede manier plaatsvindt is dat heel goed, maar wij hebben simpelweg een andere trein en ik wil me liever na 3 jaar niet nog langer door een (culturele) dood bedreigd voelen zowaar.
Onze focus is het leven, ook ten tijde van verdriet. En daar zijn we niet alleen bezig met de grote van het cupje, omdat alles betrekkelijk is en een intrinsiek onderdeel van iemands persoon zowaar. Daarmee verdwijnt iets wat een positieve intentie had in artikelen, naar iets wat volledig out-of-context gebruikt gaat worden zowaar.
Daar waar men van sondes en een hongersnood soms de vergelijking met een lui lekker land aan het maken is. Dat is niet echt okay. Net zoals de nacht terug willen eisen na een moord op een meisje van 17 jaar voor sommigen denk ik ook wel vraagtekens oproept.
Klassiek. En met een positieve energie. In een team van 2. Vanuit een fris Amsterdam. Daar waar onze artikelen vanuit onze eigen trein gepubliceerd worden en niet geblokkeerd mogen worden, anymore. Ze zijn al geaccepteerd, dus, extra input hoeft niet.
Mensen met een andere opinie kunnen iets gaan becommentariëren, dat is onderdeel van wetenschap, maar, niet blokkeren. In plaats van verontwaardigd te zijn dat anderen disciplines integreren, zou je dit met je eigen mensen ook zelf kunnen doen. Daar is de geestelijke verzorging denk ik een inspirerend voorbeeld van. Die functioneren tenslotte overal. In de thuissetting maar ook op alle afdelingen in een ziekenhuis (waar ook hele prettige omgevingen te vinden zijn, dus niet alleen maar hard, steriel en onpersoonlijk).
Dan kan iedereen zijn weg weer vervolgen en is niemand meer de weg kwijt doordat sommigen in een paniek alleen maar ‘Stop’ en ‘Keer om’ borden aan het plaatsen zijn. Dat werkt toch voor iedereen verlammend en zorgt voor het tegenovergestelde van inspiratie, en welzijn. Dat wat je als zorgverlener, maar toch eigenlijk als iedere werknemer die iets goeds neer wil zetten in een organisatie, niet zou wensen denk ik dan maar. Het is als wat ik lees vandaag. Dat een ambacht (wat de geneeskunde natuurlijk ook is) en filosofie, dus de praktijk en denkwerk, goed samen gaan. Dat doen wij vanuit Amsterdam. Zonder komkommertjes, moderne inlegzooltjes, badinerend gezucht en mensen die vooral graag blokkeren of pretenderen iemand anders te zijn.
We keep on running, klassiek en met een gehele marathon.
#Amsterdam. #GGG. #Optimisme.
Seeds do not ask for permission. Breath in. Gray oncologic areas.
