Geen strijd.

Geen ‘yes’ als hier alleen iets herhalend negatiefs mee wordt geassocieerd, en hetzelfde geldt voor ‘zeker’. Maar, fris vooruit en met leven. Vanuit Amsterdam. Mensen die een strijd voeren die er niet zijn hoeft, omdat wij ons in onze trein richten op leven, en anderen zich bijvoorbeeld op de dood richten zowaar.

Dat is al meer dan 2 jaar geleden een gepasseerd station, en zorgt daarvoor alleen maar voor heel veel duidelijkheid. Opdat Donald Duck zich in zijn eigen grijze gebied in het Noorden blijft begeven, dan kunnen wij vanuit Amsterdam een grijs oncologisch gebied benaderen dat zich richt op verdriet en leven. Dus, geen strijd zowaar. Vanuit onze eigen trein toeven wij zo voort in een oncologisch gebied dat gericht is op leven. Authentiek en niet uniek, c.q. AI. Zo moeilijk is het allemaal niet.

Misschien moeten we af en toe een vinger aan de pols houden, wanneer er weer documenten worden meegenomen, maar laten we ervan uit gaan dat dit nu tot een verleden tijd behoort, onze documenten terugkeren en het daarbij blijft.  

Een strijd voeren die er helemaal niet zijn hoeft, of waarbij men niet eens meer weet waar de oorsprong lag, is verre van efficiënt en daar heeft niemand baat bij, zo te bezien. In ons eigen team met zelfgekozen mensen vanuit Amsterdam. Zonder fabriekjes, oorlog of illegaliteit. Opdat Azië zich met ‘joy’ verder plezieren kan, al dan niet met mensen die graag een kunstmatige zon zien zowaar. Of, hun eigen repetitieve neigingen op anderen projecteren en daardoor met Harry Potter blijven hangen in een eeuwig verleden.         

Daar heeft niemand baat bij. Opdat iedereen zonder stress, gehoest en beertjes, en mét welzijn (zoals je dat iedereen graag toewenst) verder kan gaan. Dat is niet ‘nice’ maar wel urgent en voor mij is dat klassiek en met frisse energie. Opdat onze documenten en artikelen daardoor wel bij ons behouden blijven zullen. We keep on running. #Gray oncologic areas.

#Leven. #Medisch specialistische oncologie, no PS, no GO. #GGG.