Met leven (2).

Hoewel ik hier zelf soms maar zijdelings mee te maken heb, bemerk ik zelfs dan al wel eens een negatieve vibe als ware een ‘zachte slaap’ die niet per sé met iets optimistisch samengaat. Soms kan ik dit gevoel niet eens zo goed plaatsen, maar of dit goed is? Niet per sé.

Het is als medicatie waarbij het doel van het initiële middel soms als bijwerking de 180 graden opposite bewerkstelligen kan. Dan denk ik ‘Stimuleer iedereen toch vooral om een marathon te gaan rennen, als motivatie om hun eigen lijf gezond te houden en niet om op halve kracht verder te willen gaan’. Dus, vanuit de positieve psychologie. Of dit dan lukken gaat? Vast niet bij iedereen, maar daarmee bevind je je al wel in een positieve vibe.   

Opdat mensen niet via metaforen en namen, nog meer terror aan het aanwakkeren gaan. Er gaat toch ergens iets mis, als je een natuurbrand in vergelijking brengt met een vuurtje als symbool van compassie. En arisering naar voren brengt alsof je totaal niet voor gelijkheid bent zowaar.

Het is niet normaal mensen te omringen met hen die hen geen goed doen net als het tegenovergestelde dus mensen van elkaar afhouden. Gelukkig lijkt men zelf ook in te zien dat sommige dingen echt niet okay zijn en de toon daarmee op verschillende plekken in de krant weer ietsjes menselijker wordt. Anticiperend dat dit niet alleen buitenkant is, maar ook iets intrinsieks zowaar. Opdat de strijd, en het (remote) alarm dat ik hier aan de overkant fanatiek afhoor gaan ook wat afkoelen gaat. Opdat anderen hier geen versperringen meer van gaan hebben, dan kan alles samenkomen, zonder drama of ander verleden, we zijn namelijk toch echt niet dood. #Amsterdam.

#Optimisme. #GGG. #Westerse geneeskunst.