Media.

Ik scroll door de krant. Kijkend naar artikelen zonder haken en ogen, en die gericht zijn op vrede in de positieve zin van het woord. Hetzelfde doe ik op TV. Ik scroll door de programma’s en reclame’s, en kijk ook daar naar de positieve vibe. Er wringt iets als er aan belangrijke thema’s iets semi-cools wordt verpakt en daarbij zelfs nog mensen zouden kunnen worden besmeurd. Dat sluit niet echt aan bij idealisme, maar lijkt dan meer een thema waarop gescoord kan worden, zo waar. Dus iets wat nu toevallig iets groens en duurzaams is maar met het grootste gemak ook totaal iets anders had kunnen zijn.

Ik kijk uit naar welzijn. Daar waar mensen zich niet gedrained voelen door negativiteit of dubbele lagen, wat voor sommigen nu bijna de default lijkt te zijn geworden zowaar. Sommige dingen zou je in mijn beleving echt niet normaal moeten gaan vinden, en mensen fysiek of mentaal leeg trachten te maken is hiervan een belangrijk voorbeeld. Dit heeft alleen een negatief effect op henzelf, en refereert naar complexe verledens die al lang geen onderdeel meer zijn van.

Mensen zouden idealiter toch niet steeds moeten willen aanvallen of verdedigen. Aangezien dit iedere dag wisselt en tijd kost is dit circus nooit bijdragend denk ik dan maar. Graag zonder een platte heupfles, wel al dan niet zwemmend en bij voorkeur in een voortreffelijke gezondheid. Graag tevens zonder het meenemen van andermans eigendommen en de vele documenten, zodat deze kunnen blijven in de goede stad. Dat is niet perfect, maar zo verdwijnt er ook niemand, en zal niet alles steeds als een spel of casino worden gezien.

Ik ruik gelukkig geen overheersend ontsmettingsmiddel meer in het trappenhuis. Zelf doe ik een aangenaam, fris geurtje op en ik kijk uit naar een toeven in een Amsterdamse trein, zonder ps-ps, gesteek en het ongeluksgetal dertien.

#Geen spel. #Leven. #Amsterdam. #Marathon. #Westerse geneeskunst. #Authentiek.