Gedachten.

De gegeven suggestie dat je iemands prooi bent gaat natuurlijk van zichzelf al met een ietwat morbide gedachte samen. Dat er daarmee door mensen die jou niet eens goed kennen, plots een verleden wordt opgerakeld al helemaal. Daarmee proberen ze geen trauma weg te nemen, maar er eentje te creëren. Geen kloof weg te nemen, maar er kunstmatig eentje te fabriceren. Nu wordt de situatie daarmee natuurlijk onrealistisch. Vooral wanneer het vergezeld gaat van een kinderlijk schooljuffen gehalte waardoor je dit niet eens meer serieus nemen kan. De mensen die dan ook nog eens doen alsof ze als donker frietje anderen redden door in hun frietzaak mee te laten werken, helemaal.

Mijn mobiel is nu grotendeels uitgeschakeld, want zelfs op de stille stand voldoet deze niet goed. Annabel draagt bij aan boeken waar men andermans lot in tracht te bepalen door hen oftewel de dood oftewel de tropen in te willen duwen in de context van een steeds terugkerende boomstam zowaar.

Ik blijf het ook ietwat morbide en onethisch in zich vinden hebben, om een natuurlijke manier van overlijden die plaats kan gaan vinden wanneer mensen heel oud zijn, te gaan vergelijken met het uithongeren van mensen of het pretenderen dat ze een eetprobleem hebben zowaar. Mensen die in tegenstelling tot frietjes, juist heel gezond eten maar niet alles samen laten gaan met lustige dubbele lagen.

Het is als de mysterieuze arrogantie van Bar Le Duc. Mensen die anderen graag negatief wegzetten om hun immaturiteit terwijl dat daarmee toch ook is wat zij zelf weerspiegelen zowaar. Gelukkig is geneeskunde, in tegenstelling tot onderzoek, niet alleen maar politiek maar staat er hier ook een ander doel voorop, namelijk de mens. Dus dat het er niet om gaat om anderen in ‘traps’ te laten lopen, maar patiënten de meest optimale zorg te kunnen geven zowaar. Dat is niet leuk en uniek of een Romeins koninkrijk waardig maar geeft je daardoor veel meer energie dan je te begeven tussen die vele dubbele lagen. Wat voor meerwaarde heeft het vraag ik me af, om (werkelijk) overleden collega’s zo negatief weg te zetten. Hebben ze daarmee hun zin?

Ik kan me niet voorstellen dat ze hier van genieten. Het is als intentioneel misbruik maken van mensen die zich hierdoor leeg kunnen gaan voelen, wat niet meer dan logisch is. Mensen die de dupe zijn van mensen die al jaren in hetzelfde stukje blijven steken. Dat zijn geen momenten om te koesteren maar waaraan juist zo snel mogelijk weer een positieve vibe gegeven kan worden. Vanuit de praktijk en de medisch specialistische oncologie en zonder een oost(ers) verleden.

#Leven. #Gray oncologic areas.